Γεμάτη γνώσεις και πολύτιμα
συμπεράσματα, γύρισα σπίτι από το νοσοκομείο και συγκεκριμένα από τo Operation εεε, “Operation”.
Δηλαδή και μόνο για τις τόσες
σημαντικές και πολύτιμες γνώσεις άξιζε η νάρκωση – παροχέτευση – the blood bath – you don’t want to know.
Γιατί αν είχα πάει ας πούμε για pedicure, εκτός από την
υπόθεση του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή (-πους), τίποτα δεν θα είχα αποκομίσει.
Κάθομαι λοιπόν εδώ, με ένα
τσιρότο στο λαιμό (petit et sic λέει η Τζώρτζια – σαν τον Άγγλο Ασθενή το θωρώ προσωπικώς),
το οποίο με «τραβάει» ενώ πληκτρολογώ, και είμαι έτοιμη να μοιραστώ την
εμπειρία.
Λοιπόν, συμπεράσματα:
Ο θυρεοειδής «ριμάρει» καλά με
τις αισθητικές επεμβάσεις, οπότε αν είσαι σε δίκλινο (τσίπισα), σου φέρνουν μία
τρελή δίπλα σου που ενώ εσύ πονάς, αυτή λέει λήμματα του στυλ : «Love handles», «παρτό ντεκολτέ», «πειράζει
στο στήθος, να κουνάει το τζιπ μέχρι το Καρπενήσι, γιατρέ?»
Σκηνή πρώτη: Κατεβαίνω (τρόπον τινά),
στο χειρουργείο με φορείο -ενώ είμαι μια χαρά και τον έπαιρνα άνετα 6-0, 6-0
στα set τον τραυματιοφορέα.
Εκεί έχει φθάσει το επιτελείο μου από το 401,
όλοι στρατιωτικοί γιατροί – δεν ξέρω γιατί τους ήθελα τους στρατιωτικούς, μου
έκανε λίγο Kristin Scott Thomas,
(Ντόρη μου που είχα ψηφιστεί look-alike σε
εκείνο το dinner…).
Ο αναισθησιολόγος : «Τι ωραίο
όνομα έχετε, από πού είστε?», -δεν έχει σημασία γιατρέ μου από πού είμαι. Που πάω έχει σημασία, γυμνή με την
πράσινη μπλούζα, που αυτό το πράσινο καμία δεν κολακεύει –ούτε perroquet που
πάει στις ξανθές, ούτε chartreuse που πάει στις καστανές. Θα εισηγηθώ να το αλλάξουν.
Σκηνή δεύτερη: Ξυπνάω από τη
νάρκωση, και λέω στο ιατρικό επιτελείο, (δεν το θυμάμαι προσωπικά, μου το είπε
ο γιατρός μετά): «Ήσασταν πολύ καλοί, θα σας κάνω post στο face book» – «Ωραία ιδέα, δεν το είχαμε σκεφτεί να
διαφημιστούμε»!
Σκηνή τρίτη: Ξυπνάω πλήρως και
είμαι στο δωμάτιο.
Ο Δημήτρης είναι δίπλα μου.
(Καθώς και η τρελή από το Καρπενήσι με το καινούργιο στήθος).
«Το ξέρεις πως είμαι ο πατέρας
των παιδιών σου?».
Εδώ, έχουμε δύο αναγνώσεις: α)
την τρυφερή, β) την ανακριτική (τώρα που είναι τέζα, θα το αποκαλύψει το
μυστικό, που θα πάει…).
Σκηνή τέταρτη: Φεύγω για το σπίτι, ο γιατρός με χαιρετάει στην πόρτα της
κλινικής: «Έδωσα τόση βραχνάδα στη φωνή, όση χρειάζεται για να είναι σέξι. Για
δεκαπέντε μέρες όχι συγκινήσεις και μετά κανονικά, scuba diving».
Μάλλον σκέφτηκε : If you can’t beat them, join them.
