Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Never skip dessert



Λόγω του ότι είμαι άτομο ενήλικο και υπεύθυνο, καθώς και μητέρα, έχω αναγκαστεί τα τελευταία χρόνια να τρώω αλμυρά πράγματα στα κυρίως γεύματα αντί για επιδόρπια – όπως ήταν η φυσική μου τάση μέχρι να γίνω άτομο ενήλικο και υπεύθυνο. (H Cher ας πούμε στο Mermaids που τάιζε τα παιδιά της επιδόρπια αντί για κυρίως γεύματα είναι η προσωπική μου ηρωίδα –αλλά μάλλον μεγαλώνοντας, τα παιδιά θα έπρεπε να κάνουν ισάριθμες πλαστικές με την ίδια – δεν το δείχνει, αλλά το φαντάζεται μόνος του ο θεατής).





Το θέμα είναι ότι πιστεύω ακράδαντα ότι πολλά επιδόρπια μπορούν να μεταμφιεστούν και να περάσουν κάλλιστα για σοβαρά και ενήλικα γεύματα.
Μερικά εύκολα παραδείγματα: το cheesecake, (χωρίς topping, σκέτο όπως το έφτιαχνε το Food Company), είναι μια χαρά μεσημεριανό!
Τα Iles flottantes (μισοψημένα «νησιά»- μαρέγκες που επιπλέουν μέσα σε crème anglaise), μπορούν άνετα να φαγωθούν για βραδινό.
Τα Iles flottantes για να σας θυμίσω, είναι το επιδόρπιο που έφτιαξε η Diana Keaton σαν πρόσχημα για να πάει να κατασκοπεύσει το σπίτι των γειτόνων στο «Manhattan murder mystery».
Anyway, η μοναδική ελληνίδα που ξέρω που το φτιάχνει τέλεια είναι η Κάτια Δημοπούλου και το συγκεκριμένο επιδόρπιο ήταν το coup-de-grace από τη μεριά της προς το πρόσωπό μου. Δηλαδή, δεν έφθανε που είχε την τέλεια ζωή, (ζούσε από το γράψιμό της, είχε τον πιο όμορφο άνδρα κ.ά.), αλλά πολύ χαλαρά εμφανιζόταν με μια πιατέλα Iles flottantes τύπου: «Παρεπιπτόντως, ενώ ζούσα την τέλεια ζωή, έψησα και αυτές τις τέλειες μαρέγκες».
Και εδώ πρέπει να πω ότι μια φορά που πήγα να ψήσω μαρέγκες για να φτιάξω μια Πάβλοβα, -(μου αρέσει το casual ύφος γιατί ψαρώνετε) – μετά από 4 ώρες που οι μαρέγκες δεν αντιδρούσαν καθόλου στο φούρνο (πλήρως αναίσθητες), πήγα στο πρώην «Ασκληπιού Γωνία» κοντά στο πρώην σπίτι μου και κτύπησα μια πρώην Πάβλοβα και νυν δικαίωση.

Άλλο τέλειο επιδόρπιο έφτιαχνε ο φίλος μου ο Πάνος, ο οποίος επίσης ζούσε την τέλεια ζωή μέχρι να αρρωστήσει και εν τέλει να πάει να συναντήσει τον Μεγάλο Ζαχαροπλάστη, αποδεικνύοντας σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, ότι ζούμε την τέλεια ζωή γιατί η εναλλακτική απλώς, δεν είναι καθόλου τέλεια – αν εξαιρέσεις ότι μου λείπει ο ίδιος αφόρητα…
Λοιπόν ο Πάνος είχε την ιδέα, (και κουβάλησε στο σπίτι μου όλα τα συμπράγκαλα), να φτιάξουμε σπιτικά milles-feuilles, (όλοι οι φίλοι μου είναι βλαμμένοι με κάποιον δικό τους, ειδικό τρόπο).
Και το κάναμε ως εξής: κόψαμε σφολιάτες σε τετράγωνα και τις ψήσαμε, μετά φτιάξαμε την κρέμα μόνοι μας –αλλά όχι άσπρη, με φραμπουάζ για να είναι, λέει, ροζ, (σας τα ‘λέγα, non?) – και μετά από δύο ώρες δουλειάς, συναρμολογήσαμε τα ροζ milles feuilles μας και τα φάγαμε σε περίπου 17 δευτερόλεπτα.
Παράλογο? (Δεν απαντά, άρα λογικό).

Άλλοι φίλοι φτιάχνουν άλλα τέλεια επιδόρπια: η Τζώρτζια μωσαϊκό, η Νιόβη σούπερ μους από βιολογικές φράουλες, η μαμά μου (αν την απειλήσεις με ένα κουζινομάχαιρο), φτιάχνει ωραία πορτοκαλόπιτα, η Κατερίνα φτιάχνει carrot cake με cream cheese (αυτό έχει και ένα μεγάλο ατού: ΔΕΝ αρέσει στα παιδιά!).
Εγώ φτιάχνω ωραία Zuppa Inglese - ως distraction κυρίως.

Όπως και να ΄χει: Life is uncertain. Eat dessert first!
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου