Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Althea



Πόσο να βάλω;
Μία ώρα!!
Μόνο;
Σε κάτι πιο compact δε διατίθεται, π.χ. a lifetime;
Όχι, ε…Το φοβόμουν...
Έτσι είναι με τα πυροτεχνήματα. Κρατάνε λίγο.
Επιφωνήματα θαυμασμού σε κάθε νέο κόλπο. “Un petit truc” όπως θα έλεγαν και οι Γάλλοι.

Θυμάμαι μια καλοκαιρινή νύχτα του 86, η Heather και εγώ, ξαπλωμένες σε ένα λιβάδι με στάχυα, στον Αμερικάνικο Νότο, πίναμε άσπρο κρασί –σε κανονικά κολονάτα ποτήρια του άσπρου κρασιού – και κοιτάζαμε τον ουρανό.
Ήμασταν 17 χρονών και το μέλλον ήταν ήδη εκεί. Corona Borealis, Lyra, Serpens.
Ονόματα αστερισμών που θα μαθαίναμε αργότερα.
Εκείνη τη νύχτα, απλώς κοιτάζαμε τα αστέρια να κατεβαίνουν χαμηλά και να αγγίζουν τα στάχυα.   
Και το μέλλον ήταν ήδη εδώ.    

«If I ever have a baby girl, I’ll name her Althea», Ι said.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου