Oiseau rebelle και άλλα πουλιά.

Για όσους φίλους είναι ακόμα εδώ, (θεωρητικά το χθεσινό post πρέπει να ξεπάστρεψε πέντε-έξι), σήμερα με απασχολεί ένα άλλο καυτό θέμα: οι υποθέσεις στην όπερα.

Δηλαδή, ωραία τα κουστούμια, η μουσική μπλα μπλα…αλλά η υπόθεση συνήθως κάπου χωλαίνει. Και δίνω δύο παραδείγματα για να μπείτε στο νόημα: 

Η Νόρμα

 Η Νόρμα είναι μια Γαλάτισσα που -(όπως ο Αστερίξ) - έχει ορκιστεί ότι ποτέ δεν θα την υποδουλώσουν οι Ρωμαίοι. Επίσης είναι πρωθιέρια. Και ερωτώ :μια γυναίκα που είναι α) Ορκισμένη επαναστάτρια και β) πρωθιέρια, τι κέφι να έχει για σεξ? Απάντηση: Κανένα.   

Φυσικό αποτέλεσμα: η Νόρμα κερατώνεται από τον άνδρα της με μια νεώτερη –τι πρωτότυπη ιδέα η νεώτερη, μα που το σκέφτηκε ο δημιουργός ?. Παρακάτω:

Ο Pollione (σύζυγος της Νόρμα) γίνεται μπαλάκι ανάμεσα σε σύζυγο και ερωμένη- (αυτές είναι φίλες μεταξύ τους και κατά βάσει τον έχουν χεσμένο).

Στο τέλος, ξαφνικά και ανεξήγητα η Νόρμα ρίχνει το εαυτό της στην πυρά των Δρυίδων (που είναι και υφιστάμενοί της…as if…) και ο Pollione, συγκινημένος από τη θυσία της, αποφασίζει να καεί κι αυτός.

 Και ξανά-ερωτώ εγώ τώρα, αν αυτοί οι δύο ήταν να καούν μαζί (αυτοβούλως), γιατί ναι, γιατί, η Νόρμα δεν τον άφηνε στη γκόμενα?

Πάει η Νόρμα, πάμε παρακάτω:       

La Boheme

Η πιο εκφραστική όπερα του Puccini περιγράφει την χαρούμενη ζωή των μποέμ του Παρισιού, πως είναι δηλαδή να είσαι πένης πλην χαρούμενος και κουλτουριάρης.

Ο πεινασμένος αλλά χαρούμενος (μόνο στις όπερες γίνονται αυτά), Rodolfo μοιράζεται στέγη (και νοίκι) με κάτι άλλους πεινασμένους και χαρούμενους κουλτουριάρηδες.

Ένα βράδυ του χτυπάει την πόρτα η Μιμή, (μια μοδίστρα) πεινασμένη κι αυτή αλλά όχι χαρούμενη (ο μόνος λογικός χαρακτήρας στην υπόθεση) και ερωτεύονται παράφορα.

Σε λίγο αποδεικνύεται ότι έχει φυματίωση και θα πεθάνει.

Ο Rodolfo που τη ζήλευε μέχρι τότε φρικτά, παύει να τη ζηλεύει (αμαρτία είναι άρρωστη γυναίκα), πάει στο σπίτι της και η Μιμή πεθαίνει στην αγκαλιά του. End of story.

Ποιο είναι το επιμύθιο λοιπόν από όλες αυτές τις ιστορίες?

Στην όπερα (όπως και στη ζωή), είτε είσαι πλούσιος, είτε φτωχός, είτε κερατώνεσαι είτε κερατώνεις, στο τέλος θα το φας το κεφαλάκι σου.

(«Κάθε ωραία ιστορία έχει κι ένα πικρό φινάλε», με ή χωρίς alta voce)..