Shame

Πήγα στο “Shame” την Πέμπτη το βράδυ και μου άρεσε π-α-ρ-α πολύ!

Πήγα μόνη μου και άβαφτη. Διπλό τουσέ στην ανδροκρατούμενη κοινωνία της εκμετάλλευσης της γυναίκας!

Μπαίνω λοιπόν και είμαι ολομόναχη στην αίθουσα.

 Μετά από μένα μπαίνει Ωραίος – πλην κοντός / στο καθιστό δεν φαινόταν,ήταν ΟΚ – με δερμάτινο μπουφάν τύπου ήρθα-με τη-μηχανή και boat shoes (τρελαίνομαι για

boat shoes το χειμώνα, μου κάνει κουλτουριάρικο).

Μπαίνει λοιπόν και κάθεται στην ίδια σειρά με εμένα! Δηλαδή σε ένα άδειο σινεμά είμαστε δύο μόνοι, και καθόμαστε στην ίδια σειρά!

Για μια στιγμή φοβήθηκα ότι μπορεί να είναι ψιλο-pervert και να μου κάνει κανένα assault και να τον τσακίσω – αλλά μετά λέω στον εαυτό μου: «Μην παρανοείς, την ταινία ήρθε να δει».

Πάει αυτό.

Στη συνέχεια μπαίνει ζευγάρι το οποίο θέλει ΚΑΙ αυτό να κάτσει στην ίδια σειρά με εμάς.

Περνάνε για να κάτσουν ανάμεσα μας- σε αυτόν και εμένα - (τι popular row ήταν αυτή η μεσαία σειρά). Λένε «Συγνώμη, να περάσουμε, είστε μαζί?» λέω «Ναι, ζευγάρι είμαστε αλλά είμαστε τσακωμένοι και (φωναχτά): «Έλα αγάπη μου, ας τα ξεχάσουμε».

Ο τύπος έχει μείνει κάγκελο. Αυτά.

Πλάκα κάνω, δεν έγιναν αυτά, αλλά τα φαντάστηκα σαν σενάριο γνωριμίας. Το έργο πάντως είναι εξαιρετικό. Όποια έχει κάνει dating σεξομανή –ή γενικώς προβληματικό –πρέπει να το δει ως crash –course. Και δεν αστειεύομαι.