Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Ο Μάλαμας και ο πόνος (του δοντιού)




Μια φορά είχα έναν οδοντίατρο που τον έλεγαν Ντίνο.
Ο Ντίνος ήταν πολύ καλός φίλος και πολύ κακός οδοντίατρος. Επίσης ήταν φανατικός λάτρης του Μάλαμα. 
Δηλαδή φαντάζομαι ότι όταν ο Μάλαμας γύριζε σπίτι από μια συναυλία και τον ρωτούσε η (εκάστοτε) γυναίκα του και (κάποια από) τα παιδιά του, πως πήγε η βραδιά, ο Μάλαμας απαντούσε: «Τα γνωστά… πολύς κόσμος…ο Ντίνος ο οδοντίατρος…μια απ’ τα ίδια».  

Ο Ντίνος έπαιζε Μάλαμα συνέχεια στο ιατρείο του, ενώ έκανε τη δουλειά του.
Το θέμα ας πούμε, πήγαινε ως εξής: ο Μάλαμας: «Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχω ζήσει», ο Ντίνος: «Μούδιασε?», ο Μάλαμας : «Δεν χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει», ο Ντίνος: «Eίναι αντανακλαστικός πόνος από τον προγόμφιο - σαν να ‘ταν όλα ψέματα, στάχτες κι αποκαΐδια», (τραγουδιστά το δεύτερο μέρος –ή και το πρώτο)…  
Να και μια ιστορία του Μάλαμα, όπως την διηγήθηκε ο ίδιος στο Ντίνο (τον έναν και μοναδικό groupie-οδοντίατρο):
«Όταν ο Σωκράτης -(οικειότητες)- έγραψε το τραγούδι Του Ασώτου, το έπαιξε στη μάνα του για να του πει τη γνώμη της. Η μάνα το άκουσε προσεκτικά και απεφάνθη: «Τι να σου πω παιδάκι μου, καλό είναι…αλλά γίνεται το γουρούνι, μοδίστρα?»



Και η δική μου ιστορία για το Μάλαμα, ένα όνειρο που άκουσα να διηγήται στη μία και μοναδική συναυλία του, που έχω πάει -(μαζί με το Ντίνο, ο οποίος όμως καθόταν πάνω στη σκηνή, σε μία πλαστική καρέκλα).
 Και είπε, (ο Σωκράτης):
«Είδα ένα όνειρο, ότι πέθανα και πήγα στον Κάτω Κόσμο κι εκεί έψαχνα, αναζητούσα απεγνωσμένα, να βρω τη μάνα μου.
Συναντάω έναν πεθαμένο και τον ρωταώ «Μήπως είδες τη μάνα μου?», -«Θα στρίψεις δεξιά, μετά αριστερά και στον τρίτο δρόμο θα τη βρεις». Περπατάω, ακολουθώ τις οδηγίες, ψάχνω, ψάχνω αλλά πουθενά. Ρωτάω δεύτερο περαστικό, τα ίδια. Μετά και τρίτο. «Πήγαινε ευθεία και στο δεύτερο σπίτι που θα συναντήσεις θα τη βρεις». Πηγαίνω ευθεία, βρίσκω το σπίτι, κτυπώ την πόρτα και μου ανοίγει μια γυναίκα. Δεν είναι όμως η μάνα μου, είναι μια άγνωστη.
Συμπέρασμα: ο θάνατος είναι μια προσωπική υπόθεση».    

Οι δρόμοι μας, ο δικός μου, του Ντίνου και του Μάλαμα χώρισαν.
Η καινούργια μου οδοντίατρος, η Σοφία, βάζει μόνο κλασική μουσική στο οδοντιατρείο. Συγκεκριμένα Στραβίνσκυ.
Που ταιριάζει τέλεια με τον οδοντιατρικό τροχό.   





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου